Een hete dag

Elk nieuw hotel brengt ook weer een nieuwe ervaring met het ontbijt mee. We hebben al meermalen meegemaakt dat we moeten kiezen voor een bepaald tijdslot om te ontbijten. Dat loopt prima, het is dan nooit te druk. Vanmorgen werden wij ontvangen met muziek van de Beatles: er stond een echte langspeelplaat te draaien op een grammofoon. Vaak lijkt het ontbijt in Japan niet op het ontbijt wat wij in Nederland kennen. Er staan zaken op het menu die wij meer met avondeten associeren, zoals vis en rijst; dat loopt hier wat meer door elkaar heen. Alle hotels hebben vaak wel iets westers te bieden in de vorm van brood, gebakken ei, jam, koffie, behalve de minshuku’s. Daar is het puur Japans. Vandaag begint het ontbijt met een echte groentensoep, vergelijkbaar met hoe wij die in Nederland zouden eten. Daarna kwam er voor elk een plateau op tafel met een groene salade, een gestoomd ei, een bakje yoghurt met fruit, twee halve broodjes met gebakken ei, ontbijtspek en tomaat. Voor dat laatste waren papiertjes bijgeleverd want je kon de twee helften samenvoegen tot een soort hamburger en uit het vuistje eten. Zeer verzorgd allemaal en lekker. Er was ook een schaaltje yoghurt met fruit als toetje.

Vandaag was het een hete dag. Temperaturen tot zeker 30 graden. Een beetje benauwd ook. We zijn naar het station gelopen en hebben ons laten informeren door de dame van de tourist information. Het was erg leuk, zei zij, om de 7 yigoku’s van Beppu te bezoeken, zeg maar de hot springs waarin je niet kunt baden omdat ze te heet zijn. We kregen de tip om een dagkaart voor de bus te kopen. Zo gezegd, zo gedaan.

Het woord yigoku komt uit het boeddhisme en betekent brandende hel. Er komt in Beppu dagelijks 136 miljoen liter water en modder boven de grond in temperaturen tussen 40 en 100 graden. Dat geeft hier en daar spectaculaire beelden. Overal in de stad zie je stoom, dat zal in de winter nog meer te zien zijn. Het water wordt ook gebruikt voor huishoudens en industrie.

We vonden het leuk, hebben met ons voeten in het water gezeten, een geiser zien spuiten, zwavel geroken, rode poelen, blauwe poelen, modderbaden gezien. Vaak waren eromheen mooie tuinen aangelegd. In sommige tuinen moet de tuinman met een nagelschaartje hebben geknipt; prachtige Japanse boompjes en struiken. Het was natuurlijk best toeristisch, daar ontkom je niet aan. In de loop van de middag met de bus richting hotel en een paar haltes eerder uitgestapt om langs zee naar het hotel te lopen. Hier echter geen boulevard zoals wij die kennen. 

In de avond bezochten wij een plaatselijk restaurantje, waar de schoenen weer uit moesten en waar we op de grond moesten zitten. Wij in kleermakerszit en alle Japanners op hun knieēn. Standaard ontvang je in Japan vooraf een nat doekje aangereikt, nat, soms koud, soms warm, soms van badstof, soms van papier. Daarmee maak je je handen schoon voor je gaat eten. En jullie begrijpen dat wij de hele vakantie met stokjes hebben gegeten. Ook het ontbijt. Voor ons wel goed, want je eet in een langzamer tempo......

We hebben nu een paar keer meegemaakt dat we vooraf een hapje krijgen ‘s avonds, een otoshi, waar een bedrag voor wordt gerekend. Het schijnt zo te zijn dat westerlingen hier moeilijk over doen, omdat ze niets hebben besteld. In Europa kennen we het toch ook in aan andere vorm: pane e coperta staat in Italië standaard op de rekening; een vast bedrag voor brood en gebruik van servies en bestek. Misschien komt het wel omdat hier geen fooi wordt geaccepteerd.