Naar Magome

We hoefden vanmorgen niet vroeg de trein te halen, reden om het kasteel van Matsumoto nog eens te bekijken, nu met goed weer. Vandaag begon de dag goed, heerlijk zon en een warme temperatuur. We hebben nog wat rond gelopen en om half twaalf naar het station. De treinen hier hebben allemaal een naam. Vandaag reisden wij met de Shinano. We hadden zitplaatsen gereserveerd, maar dat was wat overdreven. Vrijwel de hele wagon was leeg. Na een uurtje stapten we uit in Nakatsugawa. Daarvandaan een half uur met de bus naar onze bestemming: Magome. Je betaalt de bus gepast bij het uitstappen.

Magome is een oud dorpje in de bergen met houten huisjes. Het was een oude poststad op de route naar Tokyo. Het plaatsje is mooi gerestaureerd en trekt daarom veel toeristen aan. Die zijn dan om 16.00 weer weg. Wij niet, want wij blijven hier slapen in een zogenaamde ryokan. Dat is een soort pension, en dat betekent dat we hier behalve het ontbijt ook de avondmaaltijd gebruiken. We werden ontvangen door een oudere dame die in slecht Engels maar meer Japans tegen ons ratelde en daarbij vrolijk lachte. We verstonden nog net: 18.00 uur diner en 7.30 uur breakfast. Lekker vroeg dus!

We moesten bij binnenkomst in het gebouw onze schoenen uitdoen en je krijgt meteen slippers aan. Bijzonder aan de ryokan is de kamer waar je verblijft. In ons geval kamers, slaap- en zitkamer. In deze kamer liggen tatami-matten op de vloer. Daar mag je dan weer niet met je slippers lopen, want ze schijnen enorm duur te zijn, dus nu alleen op sokken. Je slippers staan dus buiten de deur en wel zo dat je er meteen weer in kunt stappen. Op het toilet (in ons geval privé) en in de badkamer (gedeeld met andere gasten) moet je dan weer plastic slippers aan. Dit vraagt dus wel wat oplettendheid. We zitten hier op de grond, met een zeer lage tafel in het midden. Best vermoeiend, want dat zijn wij natuurlijk helemaal niet gewend. Er zijn geen stoelen beschikbaar. Vroeg naar bed dan maar. Je slaapt hier ook op de grond, op een zogenaamde futon. Deze lijkt hier in deze ryokan meer op een matras, dus dat is waarschijnlijk wel te doen vannacht.

In een ryokan is er ook een gezamenlijk bad, wel voor mannen en vrouwen apart. De gewoonte in Japan is dat je je eerst helemaal schoonboent, zittend op een klein laag kruikje. Dan spoel je alle zeep van je lijf met een bakje gevuld met water of met de douche. Vervolgens stap je in het met heet water gevulde bad. Iedereen gaat (die dag) in het zelfde water, maar aangezien je er schoon in gaat is het best hygiënisch. 

In de ryokan is het de gewoonte dat je eigen kleren uittrekt en een yukata aantrekt, wat wij een kimono noemen. Niets daaronder dan je ondergoed. Daarmee zit je aan tafel en loop je door het huis.

Het eten was fantastisch. Een echte Japanse maaltijd met regenboogforel, kip, tofu, tempura, rijst etc. Alle gerechten werden door de kokkin beschreven. Het was een feest: het zag er allemaal heel mooi uit en smaakte geweldig. Tijdens het eten hadden we toch een soort van stoel.

Japans is een onmogelijke taal voor ons. De woorden die we veel gebruiken en verstaan zijn: konichewa (goedendag) , arigato (dankuwel). Tot ziens is sayonara, maar steeds meer hoor je byebye.

Morgen vroeg op voor het ontbijt.