Kurashiki, aan de andere kust

Vanmorgen genoten we weer van een heerlijk ontbijtje. Vandaag moesten we zelf een eitje en een visje bakken in die mooie pannetjes op tafel. Wat een feest! Behalve dat het eten hier in Japan erg lekker is, ziet het er allemaal ook zo prachtig uit. Elk gerechtje in een mooi kommetje, Alles mooi opgemaakt als kleine schilderijtjes. 

Bij vertrek werden we hartelijk uitgezwaaid door de vrouw des huizes tot zij ons niet meer kon zien.

Kinosaki was een heerlijk ontspannen plaatsje. Niet te druk, weinig Westerse toeristen, de onsen, mooi riviertje dwars door de stad. We begrepen dat wij in het laagseizoen zitten. In de winter is het hier druk, allereerst omdat het dan krabseizoen is en ten tweede is dan nog lekkerder om zo’n warm bad te bezoeken.

Vandaag hebben we een echte reisdag. We reizen van Kinosaki naar Kurashiki via Osaka en Okayama. Drie treinen dus. 

Japan is een geweldig openbaar vervoerland, misschien wel het beste van de wereld. Er is een wijdvertakt spoornetwerk en in de grote steden zijn er zeer uitgebreide metronetwerken. In de wat kleinere plaatsen doen bussen dienst. Van de treinen zijn de hogesnelheidslijnen (shinkansen) het meest bekend. Die rijden wel 300 km per uur. Verder rijden er veel expresstreinen.

Wij reizen met een Japan Rail Pass. Die pas is alleen buiten Japan verkrijgbaar met een duur van 7, 14 of 21 dagen. Je kunt vervolgens alle treinen van Japan Rail gebruiken plus soms ook nog wat lokaal vervoer. Er zijn twee shinkansen waar we niet in kunnen met deze kaart; dat zijn de treinen die tussen bijvoorbeeld Osaka en Tokyo niet stoppen. Voor de metro hebben we een Suica-kaart, een ov-chipkaart die je kunt bijvullen. Voor de treinen kun je vooraf plaatsen reserveren, zodat je verzekerd bent van zitplaatsen. Bij de ingang naar de sporen loop je altijd even langs de stationschef om je kaart te laten zien. Ook als je het station verlaat. Elk station, hoe klein ook, heeft een stationschef. Verder is alles goed aangegeven, ook in het Engels. We gebruiken twee apps op de telefoon om te kijken hoe we het beste kunnen reizen. Dat gaat allemaal prima. Wel ingewikkeld zijn de grote steden, Tokyo, Osaka etc. Daar zijn de stations enorm groot en loopt alles voor je gevoel door elkaar: treinstation, apart station voor shinkansen en metrostation. Dan is er ook altijd nog een enorm winkelgebied aan verbonden en alle winkels die eten verkopen en zoek dan maar uit hoe je bij de goeie uitgang moet komen. Gelukkig is een van ons twee voorzien van een goed richtingsgevoel en gevoel voor openbaar vervoer.

Zit je tussen de middag in de trein dan gaan op zeker moment de klaptafeltjes naar beneden en komen bij de Japanners de bento-boxen tevoorschijn. Dat zijn doosjes met allerlei kleine hapjes als lunchmaaltijd. In de box zitten ook stokjes en vaak sojasaus en eventueel wasabi. Wij hebben  ook zo nu en dan zo’n box gekocht. Bij inpakken wordt er een zakje ijs opgelegd, zodat het langer koel blijft. Drinken haal je hier in de zogenaamde vendingmachines die op stations, maar ook op elke hoek van de straat staan. Ook hier kun je vaak betalen met je Suica-kaart.

Voor ons was de keuze tussen huurauto en trein niet moeilijk. Allereerst rijdt men hier links, wat wij niet gewend zijn, en ten tweede zijn aanwijzingen en borden vaak toch alleen in het Japans. Google kan helpen maar zit er ook nog wel eens naast.  Bovendien kun je nu ontspannen genieten van het aan je voorbij glijdende landschap. Rijstveldjes, dorpjes, bossen, bergen, grote steden; je passeer het allemaal.

Kurashika is een redelijk grote stad met een mooi oud centrum. Daar zijn we even doorheen gewandeld. We zijn weer bij een echt Japans restaurant terecht gekomen waar we allerlei kleine hapjes hebben besteld. Shared dining is hier uitgevonden.

Tot slot: in het hotel waar we nu verblijven is ook een heel groot bad. Daar mag je niet in als je tattoos hebt. We hadden dat al wel eens eerder gelezen: tattoos worden geassocieerd met een criminele organisatie. Eventueel kun je ze afplakken: tape is bij de receptie te verkrijgen.